محدودیت زمانی برای خام‌فروشی مواد معدنی

با توجه به اینکه بیشتر مواد معدنی موجود در ایران صرفه اقتصادی دارند، برنامه فرآوری و ایجاد صنایع تبدیلی باید در دستور کار سرمایه‌گذاران قرار گیرد. از طرف دیگر مواد معدنی وجود دارد که توجیه اقتصادی پایینی دارند که هم‌اکنون امکان فرآوری ندارند. با این حال خام فروشی این مواد معدنی اقتصادی نیست، زیرا با هزینه حمل‌ونقل بالایی که در کشور وجود دارد صادرات بدون ارزش افزوده درآمدزا نیست. از این رو باید یک بازه زمانی ۳ تا ۵ ساله را فرصتی برای ایجاد واحدهای فرآوری در نظر بگیریم تا زمینه ورود فناوری‌های روز به کشور فراهم شود و زیرساخت‌های لازم برای استقرار فرآوری نیز مهیا شود. به همین دلیل برای اقتصادی کردن مواد معدنی کم عیار در کشور باید یک برنامه مدون داشته باشیم تا بتوانیم درآمدهای بیشتری را عاید کشور کنیم و تنها آزادسازی خام‌فروشی راهکار نیست. همچنین برای اینکه بتوانیم برداشت‌های بیشتری از محصولات معدنی کشور داشته باشیم باید مشوق‌هایی برای معدنکاری در مناطق محروم در نظر بگیریم. به طوری که این مشوق‌ها می‌تواند در زمینه تسهیلات کم‌بهره یا بدون‌بهره باشد یا با در نظر گرفتن معافیت‌های مالیاتی سرمایه‌گذاران را به سمت برداشت معدنی در معادن مناطق بکر اما محروم سوق دهیم. چراکه تنها در شرایطی می‌توانیم فرآوری محصولات معدنی را برای کشور به ارمغان آوریم که میزان استخراج محصولات معدنی را افزایش دهیم. از طرف دیگر دولت باید در مدت زمانی که مهلت استقرار واحدهای فرآوری در نظر گرفته است، زیرساخت‌های لازم از حمل‌ونقل گرفته تا تامین انرژی و… را رونق دهد. در واقع هرچقدر میزان سرمایه بخش خصوصی برای ایجاد زیرساخت‌ها و مقدمات سرمایه‌گذاری کاهش یابد در زمینه اکتشاف و استخراج بیشتر هزینه می‌شود که در نهایت تولید بیشتر را برای کشور به ارمغان خواهد آورد.

منبع : گسترش صمت